بابالنگ دراز

تمام دلخوشی دنیای من به این است که ندانی و دوستت بدارم... وقتی می فهمی و میرانی ام چیزی درون دلم فرو می ریزد... چیزی شبیه به غرور.

بابالنگ دراز عزیزم لطفاً گاهی خودت را به نفهمیدن بزن و بگذار دوستت بدارم. بعد از تو هیچ کس الفبای روح و خطوط قلبم را نخواهد خواند... نمی گذارم... چون نمی خواهم.

بابالنگ دراز من، همین که هستی دوستت دارم... حتی سایه ات را که هرگز به آن نمی رسم.

بابالنگ دراز: جین وبستر