دلنوشته باباعلی برای دخترک

امیدﻗﻠﺒﻢ! ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻫﺪﻓﻬﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ. ﺍﻣﺎﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺷﺪﯼ , ﺩﺭﺻﻒ ﺍﻭﻝ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﻣﻦﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯼ .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭﻥ ﺍﻭﻝ ﺻﻒ ﻭ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﯽﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻡ ﺗﻮ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯼ. ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯿﺪﯼ ﻭ ﺑﻪﻣﻦ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻣﯿﺪﯼ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻫﺪﻓﻬﺎﻡ ﺑﺮﺳﻢ. ﺗﻮﺍﻭﻟﻮﯾﺖ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﯽ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺗﻤﻮﻡ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻘﯽﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﯿﭻ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻫﯿﭻﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻡ.ﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽﻣﻦ ﺍﻋﻼﻡ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﮐﺮﺩﯼ .

ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮﺑﯿﺎﯼ .ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺗﻮﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﯼ ﻭ ﺑﺮﺍﯼﺧﻮﺩﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ. ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯿﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭﮔﯿﺮﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﮐﺎﺭﻭ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺸﯽ. ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﻗﻄﻌﺎ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ ﺍﻭﻟﻮﯾﺖ ﺍﺻﻠﯽ ﺯﻧﺪﮔﯿﺖﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢﻭ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﻗﻮﯼ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺖ ﺑﺮﺑﯿﺎﻡ. ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺲ ﺗﺤﻤﻞﺭﻭﺯﻫﺎﻭﺷﺒﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺑﺸﻢﺑﺮﻣﯿﺎﻡ .ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺭﻭﺑﺮﻭﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﻭﺩﺍﺭﻡ

آنگاه که تولد دخترکی بی گناه مایه ی ننگ عرب هابود!
آنگاه که زندگی برای دخترکان ساعتی به طول نمی انجامید...
نیاکان پاکمان، بلند ترین شب سال را، شب تولد مینو (الهه زن) و میترا (الهه خورشید) را به نام یلدا نام نهادند، و گرامی داشتند وشادی کردند.
دختر مهربانم: یلدایت مبارک